Με αφορμή την επέτειο των 70 χρόνων από την μάχη της Κρήτης και τις φασιστικές επιθέσεις στην πόλη των Χανίων, αλλά και λόγω των πρόσφατων ρατσιστικών πογκρόμ απο φασίστες στο κέντρο της Αθήνας, την βίαιη καταστολή της απεργιακής πορείας στις 11 Μάη και την δολοφονική επίθεση στον Γ.Κ., αναρτήθηκε πανό στον λόφο Καστέλι στο παλιό λιμάνι στα Χανιά από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι του Πολυτεχνείου Κρήτης. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ.
και λίγο ρομάντσο με δύο καρέτα καρέτα να ζευγαρώνουν στα νερά του παλιού λιμανιού
ένα από τα κείμενα που μοιράζονται κατά τη διάρκεια της κατάληψης από τη συνέλευση αλληλεγγύης στου αγωνιζόμενους μετανάστεςφώτο απο την Κατάληψη
300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΖΩΗ…
Εδώ και 37 μέρες 300 μετανάστες σε αθήνα και θεσσαλονίκη βρίσκονται σε απεργία πείνας. Ήδη τις τελευταίες μέρες, όλο και περισσότεροι απεργοί έχουν αρχίσει να μεταφέρονται σε νοσοκομεία, με συμπτώματα έντονης αφυδάτωσης, αρχόμενης οξείας νεφρικής ανεπάρκειας και καρδιακές αρρυθμίες, διατρέχοντας άμεσο κίνδυνο για μόνιμες βλάβες στην υγεία τους. Σε κάποια από τα νοσοκομεία που μεταφέρονται, μπάτσοι απαιτούν από το προσωπικό τα στοιχεία τους. Εν τω μεταξύ από την Κυριακή 27/2, 36 σταμάτησαν τη λήψη νερού, ζάχαρης και αλατιού. Οι μετανάστες απεργοί ρισκάρουν τη ζωή τους αρνούμενοι τα ψίχουλα που τους τάζει το υπουργείο για αποπροσονατολισμό. Ταυτόχρονα, αντιτιθέμενοι σε διαβουλεύσεις και προτάσεις είτε κάτω από το τραπέζι, είτε ερήμην τους, ζητούν την παρουσία εκπροσώπων τους.
Στις 25 Γενάρη 300 μετανάστες, αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκινούν με δική τους απόφαση απεργία πείνας. Κύρια αιτήματά τους είναι “η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ίσα πολιτικά, κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζόμενους και εργαζόμενες”. Επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τα σώματά τους ως ύστατο μέσο αγώνα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή. Οι 250 από αυτούς εγκαθίστανται σε υπό ανακαίνιση και χωρίς καμία εκπαιδευτική ή διοικητική λειτουργία κτίριο της Νομικής στην Αθήνα και 50 στο Εργατικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη.
Από την πρώτη μέρα η απεργία πείνας βάλλεται με κάθε τρόπο. Κυβερνητικοί παράγοντες, κόμματα, πανεπιστημιακοί, και φυσικά τα ΜΜΕ σχηματίζουν ένα ενιαίο μέτωπο συκοφαντώντας και λασπολογώντας, σε μια προσπάθεια απομόνωσης του αγώνα των μεταναστών, ως κεντρική πολιτική επιλογή. Παράλληλα, αποσιωπώντας την ίδια την απεργία πείνας και τα αιτήματά της, επιτίθενται στην κοινωνική κατάκτηση του ασύλου, δράττοντας έτσι την ευκαιρία να επαναφέρουν το ζήτημα της κατάργησής του, ως ένα πεδίο από το οποίο αναπτύσσονται αγώνες.
Την τρίτη μέρα της απεργίας πείνας πρυτανικές αρχές δίνουν την εντολή για άρση ασύλου. Υπό την απειλή αστυνομικής εισβολής πραγματοποιούνται διαπραγματεύσεις μέχρι αργά τη νύχτα, όταν οι μετανάστες τελικά αναγκάζονται να αποχωρήσουν και να εγκατασταθούν σε άλλο κτίριο. Ένα κτίριο που δεν παραχωρείται, όπως προσπάθησαν να παρουσιάσουν τα media, αλλά χρησιμοποιείται επί πληρωμή. Δεν πληρεί ούτε καν τις βασικές προϋποθέσεις, αφού ο «φιλάνθρωπος» ιδιοκτήτης αρνείται να ανοίξει τους υπόλοιπους ορόφους με αποτέλεσμα οι μισοί απεργοί να κοιμούνται στο προαύλιο, στοιβαγμένοι σε σκηνές υπό βροχή. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, οι μετανάστες εμμένουν στην αξιοπρεπή επιλογή τους για συνέχιση του αγώνα.
Συνεχίζοντας την τακτική της αδιαλλαξίας, του εκφοβισμού και της καταστολής, οι διαχειριστές της εξουσίας επιλέγουν να οξύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Στο πόρισμα προς τον ανακριτή, ο εισαγγελέας εφετών παραγγέλλει την άσκηση δίωξης απέναντι σε 8 αλληλέγγυους στον αγώνα των μεταναστών, για ηθική αυτουργία σε παραβίαση οικιακής ειρήνης και σε διακεκριμένες φθορές, αλλά και την άσκηση δίωξης και στους ίδιους τους 300 μετανάστες απεργούς. Παράλληλα, το υπουργείο εσωτερικών εκδικητικά καταργεί υπουργική απόφαση μέσω της οποίας είχαν νομιμοποιηθεί, για λόγους υγείας, οι 15μετανάστες απεργοί πείνας στα Χανιά το 2008. Τέλος, το Σαββατοκύριακο 5-6/2, δυνάμεις των ΜΑΤ περικυκλώνουν το πολυτεχνείο και την ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα, απαγορεύουν την είσοδο σε οποιονδήποτε, σε μια προσπάθεια να καταργηθεί το άσυλο στην πράξη. Οι παραπάνω κινήσεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Είναι σαφές πως η κυριαρχία αναγνωρίζει και υπολογίζει όσο ποτέ άλλοτε αυτούς που αγωνίζονται. Επιχειρεί να αποτρέψει κάθε έκφραση κοινωνικής αντίστασης, να ποινικοποιήσει την ίδια την αλληλεγγύη, καταργώντας ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων (άσυλο, εργασιακά δικαιώματα).
Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Δυτικών κρατών, αλλά και τα απολυταρχικά καθεστώτα σε περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και των Βαλκανίων, η φτώχεια και η εξαθλίωση, είναι που δημιουργούν με βίαιο τρόπο τα μεταναστευτικά ρεύματα. Οι μετανάστες, ως φτηνά εργατικά χέρια, γίνονται αντικείμενο μιας άγριας εκμετάλλευσης και αποτελούν την πρώτη ύλη για τους αδηφάγους μηχανισμούς “ανάπτυξης” των ευρωπαϊκών κρατών. Όταν η “ανάπτυξη” δίνει τη θέση της στην εποχή της “οικονομικής” κρίσης έρχεται η ώρα των μαζικών απελάσεων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των φραχτών και της “εταιρείας” συνοριοφυλάκων των μισθοφόρων της Frontex.Τα οράματα της “αειφόρου ανάπτυξης” και της υλικής ευμάρειας αντικαθίστανται από τη σωτηρία της πατρίδας και του έθνους, την ένταση του ρατσιστικού λόγου και την υιοθέτηση φασιστικών πρακτικών.
Το κράτος, με την καθοριστική συμβολή των ΜΜΕ, επιλέγει να διαχειριστεί μια από τις πολλές εστίες κοινωνικής έντασης. Ταυτόχρονα προσπαθεί να μεταθέσει το δημόσιο διάλογο, από τα ζητήματα της κρίσης σε αυτό της μετανάστευσης, στοχοποιώντας τους μετανάστες ως τη ρίζα του προβλήματος. Μέσα από μια μακροχρόνια προσπάθεια ενίσχυσης του εθνικού φρονήματος και αβανταρίσματος των φασιστικών συμμοριών υπό το μανδύα των “αγανακτισμένων” πολιτών, τα ΜΜΕ αναπαράγουν και προωθούν εμετικές και ρατσιστικές ιδεοληψίες. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, 300 μετανάστες επιλέγουν να βγουν απ’ την αφάνεια και να αγωνιστούν, προτάσσοντας τα ίδια τους τα σώματα, για μια αξιοπρεπή ζωή. Η ίδια η πρακτική της απεργίας πείνας, το γεγονός ότι ένα από τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας επιλέγει να αντισταθεί με τόσο δυναμικό και μαζικό τρόπο, καθώς και ο φόβος να αναζωπυρωθούν ήδη υπάρχουσες εστίες αγώνα (αφγανοί στα προπύλαια, ιρανοί-παλαιστίνιοι στο πολυτεχνείο) και να δημιουργηθούν νέες, είναι που κάνει την επίθεση και την προπαγάνδα τόσο λυσσαλέα. Πόσο μάλλον όταν η επιδίωξη της νομιμοποίησης χωρίς προϋποθέσεις, αμφισβητεί την κεντρική πολιτική του κράτους απέναντι στην μετανάστευση.
Ενάντια στα κηρύγματα του μίσους και του ρατσισμού, αψηφώντας τους εκφοβισμούς των «από πάνω» αντιτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Μπροστά στην κοινή συνθήκη της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης να αναπτύξουμε κοινούς αγώνες, ενάντια σε φυλετικούς, εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Στεκόμαστε δίπλα στους αγωνιζόμενους μετανάστες που παλεύουν για αξιοπρέπεια και ζωή.
…ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες
Των μαθητών οι δίκες ,να γίνουν του κράτους καταδίκες.
Σήμερα 9 Δεκέμβρη 2010, δικάζονται στο τριμελές δικαστήριο ανηλίκων Λάρισας 11 μαθητές/ριες, με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος και με ενεργοποιημένες τις διατάξεις του τρομονόμου, για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Τότε με αφορμή την κρατική δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου από τους ειδικούς φρουρούς Ε.Κορκωνέα , Β.Σαραλιώτη, ένα κύμα ήδη συσσωρευμένης κοινωνικής οργής ξέσπασε σε όλη την χώρα. Χιλιάδες μαθητών, μεταναστών, ανέργων, φοιτητών και εργαζομένων εκφράζονται μέσα από πορείες, εκτεταμένες συγκρούσεις με την αστυνομία, επιθέσεις σε τράπεζες, καταλήψεις σε δημόσια κτίρια και παρεμβάσεις σε Μ.Μ.Ε. και άλλες δράσεις. Η απάντηση του κράτους για να επαναφέρει την “κοινωνική ειρήνη” ήταν άμεση με τόνους χημικών, άγριους ξυλοδαρμούς, συλλήψεις στο σωρό και κατασυκοφάντηση των εξεγερμένων από τα Μ.Μ.Ε. σε αγαστή συνεργασία πάντα με παρακρατικούς μηχανισμούς.
Μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας στη Λάρισα, τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου συλλαμβάνονται 19 άτομα. Οι συλληφθέντες κρατούνται στην ασφάλεια, ξυλοκοπούνται, ενώ τους στερείται η επικοινωνία με δικηγόρο και με τους οικείους τους, μέχρις ότου «φτιαχτούν» οι καταθέσεις των αστυνομικών και οι διευθυντές των τραπεζών καταγράψουν τις ζημιές (οι παραπάνω είναι οι μάρτυρες κατηγορίας).Την βρώμικη δουλειά των μπάτσων συνεχίζει και ενισχύει η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας, μετατρέποντας το κατηγορητήριο σε συλλογικό, δηλαδή όλοι κατηγορούνται για τις ίδιες πράξεις, χωρίς να εξατομικεύονται οι κατηγορίες. Οι 8 ενήλικοι ,εκ των οποίων οι 4 έχουν προφυλακιστεί για μήνες, παραπέμπονται στο Συμβούλιο Εφετών το οποίο βλέποντας το οφθαλμοφανές παράλογο και αστήριχτο της υπόθεσης, τους παραπέμπει με κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος. Όμως οι ανήλικοι «συγκατηγορούμενοί» τους παραμένουν με τις κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος βάσει τρομονόμου (παρ. 1) σύμφωνα με ένα ανυπόστατο κατηγορητήριο το οποίο χαρακτηριστικά αναφέρεται σε σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης. Έτσι κατηγορούνται ότι συγκρότησαν «διαρκή και δομημένη ομάδα (…), η οποία λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση, με κατανεμημένους ρόλους (…) και επιδίωκε τη διάπραξη εμπρησμών και άλλων κακουργημάτων»!!! Είναι η πρώτη φορά που ο αντιτρομοκρατικός νόμος ενεργοποιείται για να καταστείλει ένα κίνημα.
Η λυσσαλέα επίθεση του κράτους με όλα τα μέσα, βάζοντας στο στόχαστρό της ακόμα και ανήλικους μαθητές, έρχεται να επιβεβαιώσει πως στο ξέσπασμα μιας κοινωνικής εξέγερσης, οι εξουσιαστές προσπαθούν να καταστείλουν και να τρομοκρατήσουν τους εξεγερμένους με κάθε όπλο που διαθέτουν. Ειδικότερα σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, όπως σε αυτούς που ζούμε, οι διώξεις μαθητών που αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες, είναι μέσα και πρακτικές φασιστικής έμπνευσης με άμεσο στόχο την διάχυση του φόβου σε μια ολόκληρη γενιά. Η εφαρμογή του τρομονόμου είναι προς παραδειγματισμό όσων αντιστέκονται, όσων συνεχίζουν να εξεγείρονται. Το κράτος εξοπλίζεται με ολοένα περισσότερα και πιο εξελιγμένα μέσα καταστολής, από παραγγελίες τόνων χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων, εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης του δημόσιου χώρου μέχρι την αναδιοργάνωση και εμπλουτισμό της νομοθεσίας με τρομονόμους και ιδιώνυμα. Εδώ και καιρό η κυριαρχία θωρακίζεται ενάντια στον «εσωτερικό» εχθρό ακολουθώντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής, φοβούμενη τις βίαιες κοινωνικές αντιδράσεις, φροντίζοντας να επιδεικνύει την παρουσία της σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.
Την αγριότητα της καταστολής την βιώνουμε και στα Χανιά ως πεδίο εφαρμογής του κρατικού δόγματος της μηδενικής ανοχής. Δεν ξεχνάμε την δολοφονία μαθητή μετά από καταδίωξη ομάδας ΔΙΑΣ, τους κρανοφόρους ασφαλίτες, τις φασιστικές – παρακρατικές επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους και αγωνιστές, τα χτυπήματα πορειών στο κέντρο των Χανίων και τις συλλήψεις διαδηλωτών. Ζώντας λοιπόν μέσα σε αυτό το πεδίο της κοινωνικής σύγκρουσης δεν τρομοκρατούμαστε, οργιζόμαστε και αντιδρούμε. Επιλέγουμε με αξιοπρέπεια τον δρόμο της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της αντίστασης. Για όλους τους παραπάνω λόγους προχωράμε σήμερα σε κατάληψη των γραφείων του μΠΑτΣΟΚ σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διωκόμενους μαθητές.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ
Αλληλέγγυοι/ες
κείμενο που μοιράστηκε στα Χανιά απο αλληλέγγυους και αλληλέγγυες το πρωί τις 9/12/10 περίπου 30-35 σύντροφοι κατέλαβαν τα γραφεία του ΜΠΑΤΣΟΚ στα χανιά, για περίπου 3 ώρες, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους μαθητές που δικάζονται στη Λάρισα με τρομονόμο. Υπήρχε μικροφωνική, κρεμάστηκαν πανό, μοιράζονταν αρκετά κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια.
και λίγο ρομάντσο με δύο καρέτα καρέτα να ζευγαρώνουν στα νερά του παλιού λιμανιού
