Για τα γεγονότα σε σχέση με την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο
Στο Ηράκλειο εδώ και δύο χρόνια δραστηριοποιούνταν η κατάληψη του ΠΙΚΠΑ ως απάντηση στη ανάγκη να στεγαστούν καινούργιες ιδέες και εγχειρήματα που θα οργανώσουν την εναντίωση σε κάθε μορφή εξουσίας, αντιϊεραρχικά και αντιεμπορευματικά. Στον αντίποδα αυτών των αγώνων, με πρόσχημα την αξιοποίηση και εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας το υπουργείο υγείας , στο οποίο έχουν περιέλθει τα κτίρια του πρώην ΠΙΚΠΑ, πρωτοστατεί σε ένα κυνήγι των απελευθερωμένων και αυτοοργανωμένων χώρων. Η αρχή έγινε με την εισβολή τις μέρες των γιορτών στην Κατάληψη του Μαραγκοπούλειου(πρώην ΠΙΚΠΑ) στη Πάτρα, η οποία και ανακαταλήφθηκε τις επόμενες μέρες. Στις 16/2 το υπουργείο ενορχηστρώνει μια επέμβαση στην κατάληψη ΠΙΚΠΑ Ηρακλείου, που καταλήγει και στη σύλληψη ενός αλληλέγγυου. Η αλληλεγγύη και αντίσταση του κόσμου εκδηλώνεται το ίδιο βράδυ όπου και ξεσπούν συγκρούσεις και συλλαμβάνονται 4 αλληλέγγυοι. Στους δυο από τους συλληφθέντες αποδίδονται βαρύτατες κατασκευασμένες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίζουν έντονα το ενδεχόμενο της προφυλάκισης. Εκτός αυτών, και οι 4 κατηγορούνται (πάλι με μοναδικούς μάρτυρες ματατζήδες) με διάφορα «βαριά» πλημμελήματα. Εν τέλει, μετά από τη διαφωνία εισαγγελέα (που πρότεινε προφυλάκιση) και ανακριτή (που πρότεινε περιοριστικούς όρους: απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, παρουσία στους μπάτσους δυο φορές το μήνα και εγγυήσεις 20.000 ευρώ στον καθένα), όλοι οι συλληφθέντες αφέθηκαν τουλάχιστον προσωρινά ελεύθεροι. Στις δύο συλληφθείσες με πλημμελήματα επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι και 3.000 ευρώ εγγύηση στην καθεμία, ενώ τελικά, στις 24/02 το δικαστικό συμβούλιο υιοθέτησε την πρόταση του ανακριτή για τους κατηγορούμενους με κακουργήματα.
Το γεγονός ότι το καθεστώς στοχοποιεί τους χώρους που βάζουν τις βάσεις για την ύπαρξη ευρύτερων ζυμώσεων για μία άλλη αντίληψη που θα οδηγήσει στην ανατροπή του, φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο. Τέτοιες προσπάθειες έχουν γίνει και στο παρελθόν, εκτιμούμε όμως πως στο μέλλον αυτές θα ενταθούν παράλληλα με την ευρύτερη καταστολή που όλοι βιώνουμε. Καμία επίθεση στους ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους δεν θα πρέπει να μένει αναπάντητη.
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στο παρελθόν λόγω των συνθηκών, οι κατειλημμένοι χώροι και τα στέκια αποτελούν μέσα της επαναστατικής διαδικασίας που άτομα και συλλογικότητες αναπτύσσουν έντονη πολιτική δράση στην κατεύθυνση της κοινωνικής εξέγερσης. Οι καταλήψεις από χώρους αντίστασης μετατρέπονται σε δομές αυτοοργάνωσης των κοινωνικών αγώνων.
Σε μια εποχή που οι εξουσιαστές με την βοήθεια των Μ.Μ.Ε .και των κεφαλαιοκρατικών μηχανισμών θέλουν να ρίξουν το κοινωνικό σώμα σε βαθύ ύπνο και σε κωματώδη κατάσταση οι καταλήψεις και τα στέκια αποτελούν τα υγιή αντισώματα που αντιδρούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες. Οι χώροι αυτοί στην ουσία, δεν είναι οι τοίχοι και τα κτίρια, είναι οι άνθρωποι που αποφασίζουν να δράσουν αυτόνομα, να αναπτύξουν σχέσεις αλληλεγγύης, συντροφικότητας και αλληλοβοήθειας.
Οι καταλήψεις σε άδεια κτήρια, σε σχολές και οπουδήποτε αλλού είναι αναπόσπαστο κομμάτι, πραγματικότητα και παρακαταθήκη των κοινωνικών αγώνων εδώ και δεκαετίες. Συνιστούν μια αποφασιστική επιλογή ενάντια στη σήψη και την υποταγή του σύγχρονου κόσμου. Συμβάλλουν στο ρίζωμα των αγώνων στην τοπική κοινωνία με ανοιχτές διαδικασίες μέσα από χώρους που αναπτύσσονται ανησυχίες, προβληματισμοί, τρόποι σκέψης και δράσης. Ταυτόχρονα βγαίνουν στην πόλη και στις γειτονιές μεταφέροντας τους στην κοινωνία. Σε πόλεις που μοιάζουν με φυλακές πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τις καταλήψεις σαν κοιτίδες ελευθερίας που προάγουν έναν άλλο τρόπο ζωής μέσα από την συλλογικότητα, την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Επειδή είναι τόσο σημαντικός ο ρόλος των καταλήψεων για τους κοινωνικούς αγώνες δεν θα πρέπει να απομονώνονται από την κοινωνία στην οποία βρίσκονται αλλά να αντλούν δυνάμεις από αυτήν και να αγωνίζονται ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και κάθε μορφής εξουσία.
Βλέποντας τους συντρόφους μας να διώκονται με φυλακίσεις, προφυλακίσεις, εγγυήσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ και τα λαμόγια των σκανδάλων SIEMENS, Βατοπεδίου κ.α. να μένουν ατιμώρητοι από την δικαιοσύνη τους, αφενός βλέπουμε όλη την έκταση της σαπίλας του σύγχρονου πολιτικού συστήματος, και αφετέρου παρακολουθούμε την προσπάθεια του κράτους να καταστείλει κάθε μορφή κοινωνικού αγώνα με συνεχείς και εξοντωτικές διώξεις σε ανθρώπους που αντιστέκονται, με την ποινικοποίηση κινημάτων ανυπακοής (Δεν Πληρώνω), την καταστολή (Κερατέα, Πανελλαδικές Απεργίες), την κατασυκοφάντηση και εξευτελισμό των αγωνιζομένων (απεργία πείνας 300 μεταναστών εργατών) και την τρομοϋστερία και το τσίρκο των διώξεων (Φαίη Μέγιερ). Θα συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο και πόσο μάλλον διωκόμενο άνθρωπο.
Δεν μένουμε παθητικοί θεατές αλλά οργανωνόμαστε, αντιστεκόμαστε, καταλαμβάνουμε, διαδηλώνουμε και αγωνιζόμαστε με κάθε τρόπο ενάντια σε οποιαδήποτε κοινωνική, οικονομική και πολιτική εξουσία. “Από τα κάτω”, αδιαμεσολάβητα, αντιεμπορευματικά, ενάντια στην εκμετάλλευση, με οριζόντιες οργανωτικές δομές, οι καταλήψεις επανακτούν τον χαμένο χώρο και χρόνο από τις ζωές μας.
· – Τριημέρο αλληλεγγύης 1-3 Απρίλη 2011 (πορεία, συναυλία, συζήτηση) στους 4 συλληφθέντες και στον σύντροφο που διώκεται για τη κατάληψη του ΠΙΚΠΑ. Στις τις 2 Απρίλη 2011 στο Ηράκλειο πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης ενάντια στη καταστολή και αστυνομοκρατία.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης
κείμενο απο το ΑΣΚΠ για την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο που μοιράστηκε στο Πολυτεχνείο Κρήτης και στην πόλη των Χανίων τον Μάρτη του 2011