Κατηγορίες
Πολιτικοί κρατούμενοι

Για την Φαίη Μέγιερ.

afisafaih-page-0ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΦΑΝΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

        «Παρασκευή 15.00 έγινε η απαγωγή μου, την ώρα που έβγαινα από το σπίτι να πάω στο φροντιστήριο όπου διδάσκω. Τουλάχιστον δέκα άτομα με κουκούλες, αφού μου φόρεσαν κι εμένα κουκούλα, με πήγαν στον 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. χωρίς να μου πουν ούτε μια λέξη. Εκεί αφού με ανέκριναν έξι άτομα, μου έδειξαν μια φωτογραφία όπου βρισκόμουν εγώ και ο φίλος και σύντροφος Χρήστος Πολίτης. Με ρώτησαν αν τον γνωρίζω και μόλις τους απάντησα θετικά, ότι είναι ένας ακόμη που έχετε στείλει φυλακή άδικα, ο επικεφαλής διέταξε βαρύγδουπα «κανονικά, πάμε τις διαδικασίες».»

 Φαίη Μέγιερ

Στις 14/01/11 συλλαμβάνεται η Φαίη Μέγιερ από τους τρομοκράτες της αντιτρομοκρατικής. Την προηγούμενη μέρα συλλαμβάνουν 4 άτομα του αναρχικού χώρου για τα οποία εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για εμπρηστική ενέργεια  που είχε πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια τα δαιμόνια μυαλά της αντιτρομοκρατικής συνδέουν τη Φαίη και τα άλλα 4 άτομα με ανύπαρκτη τρομοκρατική οργάνωση. Το κατηγορητήριο στήνεται αυτόματα στα εργαστήρια της αστυνομίας με μόνο στοιχείο τη φιλική της σχέση με έναν από τους συλληφθέντες.

Παράλληλα η αστυνομία δίνει τη σκυτάλη στα ΜΜΕ δημιουργώντας  ένα όργιο παραπληροφόρησης με στόχο την «τηλε»καταδίκη των συλληφθέντων πριν ακόμα γίνουν γνωστές οι κατηγορίες που τους αποδίδονταν. Το σενάριο των μπάτσων παρουσιάζει τη Φαίη σαν κόρη μελών της Ε.Ο RAF που έδρασε στη Γερμανία. Το σενάριο φάνταζε ωραίο στα μυαλά των αξιωματικών της «αντιτρομοκρατικής», όπως άλλωστε και στα μυαλά των δημοσιοκάφρων που το αναπαράγουν αυτούσιο. Το σενάριο αυτό αποδείχθηκε εντελώς ηλίθιο όταν ο υποτιθέμενος νεκρός από πιστολίδι με μπάτσους πατέρας της Φαίης βρέθηκε με σάρκα και οστά να ζει στη Γερμανία. Καθώς και η μητέρα της από μέλος της RAF για την οποία εκρεμμούσε διεθνές ένταλμα σύλληψης, αποδεικνύεται ότι το μόνο κοινό στοιχείο που έχει με την RAF είναι απλά μια συνωνυμία. Το καθεστώς , οι μηχανισμοί του και τα παπαγαλάκια τους ξεγυμνώθηκαν επιβεβαιώνοντας ότι το «η αστυνομία σας μιλάει μέσα από τα δελτία των ειδήσεων» δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αφού και οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι: «Εμείς απλά αναπαράγουμε ότι μας λέει η αστυνομία».

Η υπόθεση της Φαίη δε διαφέρει από άλλες υποθέσεις στην ουσία της.  Η στρατηγική τους είναι ίδια και έχει εφαρμοστεί σε αρκετούς αγωνιστές. Πολλοί έχουν συρθεί σε δίκες, πολλοί έχουν φυλακιστεί με στοιχεία που κατασκευάζονται στα εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ και διοχετεύονται στα ΜΜΕ. Η Φαίη δεν διώκεται απλά λόγω των φιλικών της σχέσεων, διώκεται κυρίως λόγω της δράσης της ως αναρχική. Το καθεστώς θέλει να «βγάλει από τη μέση» αυτούς που αντιστέκονται, αυτούς που με πράξεις και λόγο βρίσκονται απέναντι στις επιλογές του. Η καταστολή και η κατασυκοφάντηση του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου έχει ενταθεί λόγω της θέσης που έχει πάρει απέναντι στο υπάρχον, ειδικά μετά το Δεκέμβρη του ’08, που ολοένα και περισσότερα κομμάτια του, επιλέγουν να επιτεθούν με όλα τα μέσα. Τα τελευταία χρόνια οι ιδέες και οι πρακτικές αυτές διοχετεύονται και σε άλλα κοινωνικά κομμάτια που επιλέγουν δίκαια να επιτεθούν  στο ανθρωποφάγο κράτος και τους θεσμούς του. Άμεσο είναι το παράδειγμα του αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, της Λευκίμμης και άλλων περιπτώσεων όπου υιοθετήθηκαν πρακτικές κοινωνικής αντιβίας, οι απεργίες της 5ης Μάη και 15ης Δεκέμβρη,  καθώς και οι δράσεις ενάντια στα διόδια και την αύξηση του εισιτηρίου στα ΜΜΜ, οι οποίες οργανώθηκαν με βάση ακηδεμόνευτες και αδιαμεσολάβητες λογικές. Έτσι τα όρια της καταστολής δεν περικλείουν μόνο τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και οποιονδήποτε άλλο αποφασίσει να πάρει θέση μάχης απέναντι στις κρατικές επιλογές. Το παραπάνω έρχεται να μας θυμίσει και η αναβάθμιση  του κρατικού οπλοστασίου (βλέπε καινούργιο τρομονόμο, χρήση καμερών).

Για μας το ζήτημα της καταστολής τοποθετείται ακριβώς σε σχέση με τη θέση μάχης που παίρνει ο καθένας. Αυτή μας η θέση απεμπλέκει το ζήτημα της καταστολής και της αλληλεγγύης από τις έννοιες «αθώος» ή «ένοχος» της δικαιοσύνης του καθεστώτος. Σε καμία περίπτωση δεν πέφτουμε στην παγίδα να υπογράψουμε χαρτί πολιτικών φρονημάτων. Οι πολιτικοί κρατούμενοι υφίστανται την ομηρία του κράτους ακριβώς για τη θέση που έχουν λάβει στον κοινωνικό πόλεμο. Είτε έχουν αναλάβει την πολιτική  ευθύνη για τις πράξεις τους, είτε βρίσκονται αιχμάλωτοι μέσω κατασκευασμένων κατηγορητηρίων, η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη, μακριά από διαχωρισμούς και αφορισμούς.

          Η Φαίη τις επόμενες μέρες πρόκειται να περάσει από συμβούλιο που θα αποφασίσει την προφυλάκισή της ή όχι.

 

 ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΦΑΙΗ ΜΕΓΙΕΡ

 ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 Αναρχικοί-ές, αντιεξουσιαστές-ριες για την   αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους

Χανιά Φλεβάρης 2011

και η αφίσα που κολλήθηκε στους δρόμους των Χανίων

Κατηγορίες
Τοπικά νέα

Κάλεσμα σε πορεία για τους 300 αγωνιζόμενους μετανάστες εργάτες απεργούς πείνας

αφίσα για πορεία αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες στις 12/2/11 στα Χανιά απο την Συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες.

το κείμενο που μοιράστηκε

 


300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΖΩΗ…

Στις 25 Γενάρη 300 μετανάστες, αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκινούν με δική τους απόφαση απεργία πείνας. Κύρια αιτήματά τους είναι “η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ίσα πολιτικά, κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζόμενους και εργαζόμενες”. Επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τα σώματά τους ως ύστατο μέσο αγώνα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή. Οι 250 από αυτούς εγκαθίστανται σε υπό ανακαίνιση και χωρίς καμία εκπαιδευτική ή διοικητική λειτουργία κτίριο της Νομικής στην Αθήνα και 50 στο Εργατικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη.

 

Από την πρώτη μέρα η απεργία πείνας βάλλεται με κάθε τρόπο. Κυβερνητικοί παράγοντες, κόμματα, πανεπιστημιακοί, και φυσικά τα ΜΜΕ σχηματίζουν ένα ενιαίο μέτωπο συκοφαντώντας και λασπολογώντας, σε μια προσπάθεια απομόνωσης του αγώνα των μεταναστών, ως κεντρική πολιτική επιλογή. Παράλληλα, αποσιωπώντας την ίδια την απεργία πείνας και τα αιτήματά της, επιτίθενται στην κοινωνική κατάκτηση του ασύλου, δράττοντας έτσι την ευκαιρία να επαναφέρουν το ζήτημα της κατάργησής του, ως ένα πεδίο από το οποίο αναπτύσσονται αγώνες.

 

Την τρίτη μέρα της απεργίας πείνας πρυτανικές αρχές δίνουν την εντολή για άρση ασύλου. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, δυνάμεις από όλα τα σώματα της αστυνομίας,επιβάλλουν μια χουντικού τύπου απαγόρευση κυκλοφορίας στο κέντρο της Αθήνας και περικυκλώνουν ασφυκτικά το κτίριο της Νομικής. Άμεσα, χιλιάδες αλληλέγγυοι συγκεντρώνονται στην ευρύτερη περιοχή της Νομικής, ενώ δράσεις, συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις της επαρχίας (Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Πάτρα, Γιάννενα, Μυτιλήνη, Βόλος, Θεσσαλονίκη και αλλού). Υπό την απειλή αστυνομικής εισβολής πραγματοποιούνται διαπραγματεύσεις μέχρι αργά τη νύχτα, όταν οι μετανάστες τελικά αναγκάζονται να αποχωρήσουν και να εγκατασταθούν σε άλλο κτίριο. Ένα κτίριο που δεν παραχωρείται, όπως προσπάθησαν να παρουσιάσουν τα media, αλλά χρησιμοποιείται επί πληρωμή. Δεν πληρεί ούτε καν τις βασικές προϋποθέσεις, αφού ο «φιλάνθρωπος» ιδιοκτήτης αρνείται να ανοίξει τους υπόλοιπους ορόφους με αποτέλεσμα οι μισοί απεργοί να κοιμούνται στο προαύλιο, στοιβαγμένοι σε σκηνές υπό βροχή. Παράλληλα, ο Ραγκούσης δίνει με περίσσιο θράσος τελεσίγραφο 15 ημερών (λήγει στις 11/2) στους μετανάστες για την αποχώρησή τους από το κτίριο. Δηλώνει ότι στην αντίθετη περίπτωση θα εκκενωθεί το κτίριο με επέμβαση της αστυνομίας και οι απεργοί πείνας θα απελαθούν. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, οι μετανάστες εμμένουν στην αξιοπρεπή επιλογή τους για συνέχιση του αγώνα.

 

Στα Χανιά ειδικότερα στις 27/1, πραγματοποιείται αυθόρμητη πορεία περίπου 250 ατόμων στο κέντρο της πόλης, η οποία σταμάτησε για κάποια ώρα στο δημαρχείο. Εκεί, δυνάμεις των ΜΑΤ και ασφαλίτες με κράνη επιτίθενται απρόκλητα στους διαδηλωτές με δακρυγόνα-ασφυξιογόνα, ξύλο και πέτρες, καθιστώντας σαφή την ολοένα αυξανόμενη καταστολή στην πόλη απέναντι σε όσους επιλέγουν να αντιστέκονται. Ως απάντηση, την επόμενη μέρα πραγματοποιείται νέα πορεία στις γειτονιές του Άνω και Κάτω Κουμ Καπί.

 

Συνεχίζοντας την τακτική της αδιαλλαξίας, του εκφοβισμού και της καταστολής, οι διαχειριστές της εξουσίας επιλέγουν να οξύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Στις 31/1 ο εισαγγελέας καλεί 5 αλληλέγγυους να καταθέσουν ως ύποπτοι για τις κατηγορίες της «παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών», της «διατάραξης οικιακής ειρήνης» και της «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας». Παράλληλα, το υπουργείο εσωτερικών εκδικητικά καταργεί υπουργική απόφαση μέσω της οποίας είχαν νομιμοποιηθεί, για λόγους υγείας, οι 15μετανάστες απεργοί πείνας στα Χανιά το 2008. Τέλος, το Σαββατοκύριακο 5-6/2, δυνάμεις των ΜΑΤ περικυκλώνουν το πολυτεχνείο και την ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα, απαγορεύουν την είσοδο σε οποιονδήποτε, σε μια προσπάθεια να καταργηθεί το άσυλο στην πράξη. Οι παραπάνω κινήσεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Είναι σαφές πως η κυριαρχία αναγνωρίζει και υπολογίζει όσο ποτέ άλλοτε αυτούς που αγωνίζονται. Επιχειρεί να αποτρέψει κάθε έκφραση κοινωνικής αντίστασης, να ποινικοποιήσει την ίδια την αλληλεγγύη, καταργώντας ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων (άσυλο, εργασιακά δικαιώματα).

 

Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Δυτικών κρατών, αλλά και τα απολυταρχικά καθεστώτα σε περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και των Βαλκανίων, η φτώχεια και η εξαθλίωση, είναι που δημιουργούν με βίαιο τρόπο τα μεταναστευτικά ρεύματα. Οι μετανάστες, ως φτηνά εργατικά χέρια, γίνονται αντικείμενο μιας άγριας εκμετάλλευσης και αποτελούν την πρώτη ύλη για τους αδηφάγους μηχανισμούς “ανάπτυξης” των ευρωπαϊκών κρατών. Όταν η “ανάπτυξη” δίνει τη θέση της στην εποχή της “οικονομικής” κρίσης έρχεται η ώρα των μαζικών απελάσεων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των φραχτών και της “εταιρείας” συνοριοφυλάκων των μισθοφόρων της Frontex. Τα οράματα της “αειφόρου ανάπτυξης” και της υλικής ευμάρειας αντικαθίστανται από τη σωτηρία της πατρίδας και του έθνους, την ένταση του ρατσιστικού λόγου και την υιοθέτηση φασιστικών πρακτικών.

 

Το κράτος, με την καθοριστική συμβολή των ΜΜΕ, επιλέγει να διαχειριστεί μια από τις πολλές εστίες κοινωνικής έντασης. Ταυτόχρονα προσπαθεί να μεταθέσει το δημόσιο διάλογο, από τα ζητήματα της κρίσης σε αυτό της μετανάστευσης, στοχοποιώντας του μετανάστες ως τη ρίζα του προβλήματος. Μέσα από μια μακροχρόνια προσπάθεια ενίσχυσης του εθνικού φρονήματος και αβανταρίσματος των φασιστικών συμμοριών υπό το μανδύα των “αγανακτισμένων” πολιτών, τα ΜΜΕ αναπαράγουν και προωθούν εμετικές και ρατσιστικές ιδεοληψίες. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, 300 μετανάστες επιλέγουν να βγουν απ’ την αφάνεια και να αγωνιστούν, προτάσσοντας τα ίδια τους τα σώματα, για μια αξιοπρεπή ζωή. Η ίδια η πρακτική της απεργίας πείνας, το γεγονός ότι ένα από τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας επιλέγει να αντισταθεί με τόσο δυναμικό και μαζικό τρόπο, καθώς και ο φόβος να αναζωπυρωθούν ήδη υπάρχουσες εστίες αγώνα (αφγανοί στα προπύλαια, ιρανοί-παλαιστίνιοι στο πολυτεχνείο) και να δημιουργηθούν νέες, είναι που κάνει την επίθεση και την προπαγάνδα τόσο λυσσαλέα. Πόσο μάλλον όταν η επιδίωξη της νομιμοποίησης χωρίς προϋποθέσεις, αμφισβητεί την κεντρική πολιτική του κράτους απέναντι στην μετανάστευση.

 

Ενάντια στα κηρύγματα του μίσους και του ρατσισμού, αψηφώντας τους εκφοβισμούς των «από πάνω» αντιτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Μπροστά στην κοινή συνθήκη της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης να αναπτύξουμε κοινούς αγώνες, ενάντια σε φυλετικούς, εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Στεκόμαστε δίπλα στους αγωνιζόμενους μετανάστες που παλεύουν για αξιοπρέπεια και ζωή.

 

…ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/2 στην Πλατεία της ΑΓΟΡΑΣ στις 12:00 

συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες

Χανιά, Φλεβάρης 2011

Κατηγορίες
Τοπικά νέα

Αφίσα – κάλεσμα της Συνέλευσης αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες.


αφίσα – κάλεσμα την πέμπτη Πεμπτη 3/2/11 για συγκέντρωση – Πορεία αλληλεγγυής στους μετανάστες απεργούς πείνας

από την συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες.

Κατηγορίες
Uncategorized Τοπικά νέα

Των μαθητών οι δίκες ,να γίνουν του κράτους καταδίκες.

Των μαθητών οι δίκες ,να γίνουν του κράτους καταδίκες.

Σήμερα 9 Δεκέμβρη 2010, δικάζονται στο τριμελές δικαστήριο ανηλίκων Λάρισας 11 μαθητές/ριες, με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος και με ενεργοποιημένες τις διατάξεις του  τρομονόμου, για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Τότε με αφορμή την κρατική δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου από τους ειδικούς φρουρούς  Ε.Κορκωνέα , Β.Σαραλιώτη, ένα κύμα ήδη συσσωρευμένης κοινωνικής οργής ξέσπασε σε όλη την χώρα. Χιλιάδες μαθητών, μεταναστών, ανέργων, φοιτητών και  εργαζομένων εκφράζονται  μέσα από πορείες,  εκτεταμένες συγκρούσεις  με την αστυνομία, επιθέσεις σε τράπεζες, καταλήψεις σε δημόσια κτίρια και παρεμβάσεις σε Μ.Μ.Ε. και άλλες δράσεις. Η απάντηση του κράτους για να επαναφέρει την “κοινωνική ειρήνη” ήταν άμεση με τόνους χημικών, άγριους ξυλοδαρμούς, συλλήψεις στο σωρό και κατασυκοφάντηση των εξεγερμένων από τα Μ.Μ.Ε. σε αγαστή συνεργασία πάντα με παρακρατικούς μηχανισμούς.

Μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας στη Λάρισα, τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου συλλαμβάνονται 19 άτομα. Οι συλληφθέντες κρατούνται στην ασφάλεια, ξυλοκοπούνται, ενώ τους στερείται η επικοινωνία με δικηγόρο και με τους οικείους τους, μέχρις ότου «φτιαχτούν» οι καταθέσεις των αστυνομικών και οι διευθυντές των τραπεζών καταγράψουν τις ζημιές (οι παραπάνω είναι οι μάρτυρες κατηγορίας).Την βρώμικη δουλειά των μπάτσων συνεχίζει και ενισχύει η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας, μετατρέποντας το κατηγορητήριο σε συλλογικό, δηλαδή όλοι κατηγορούνται για τις ίδιες πράξεις, χωρίς να εξατομικεύονται οι κατηγορίες. Οι 8 ενήλικοι ,εκ των οποίων οι 4 έχουν προφυλακιστεί για μήνες, παραπέμπονται στο Συμβούλιο Εφετών το οποίο βλέποντας το οφθαλμοφανές παράλογο και αστήριχτο της υπόθεσης, τους παραπέμπει με κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος. Όμως οι ανήλικοι «συγκατηγορούμενοί» τους  παραμένουν με τις κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος βάσει τρομονόμου (παρ. 1) σύμφωνα με ένα ανυπόστατο κατηγορητήριο το οποίο χαρακτηριστικά αναφέρεται σε σύσταση  τρομοκρατικής οργάνωσης.  Έτσι κατηγορούνται ότι συγκρότησαν «διαρκή και δομημένη ομάδα (…), η οποία λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση, με κατανεμημένους ρόλους (…) και επιδίωκε τη διάπραξη εμπρησμών και άλλων κακουργημάτων»!!!  Είναι η πρώτη φορά που ο αντιτρομοκρατικός νόμος ενεργοποιείται για να καταστείλει ένα κίνημα.

Η λυσσαλέα επίθεση του κράτους με όλα τα μέσα, βάζοντας στο στόχαστρό της ακόμα και ανήλικους μαθητές, έρχεται να επιβεβαιώσει πως στο ξέσπασμα μιας κοινωνικής εξέγερσης,  οι εξουσιαστές  προσπαθούν να καταστείλουν και να τρομοκρατήσουν τους εξεγερμένους με κάθε όπλο που διαθέτουν. Ειδικότερα σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης,  όπως σε αυτούς που ζούμε, οι διώξεις μαθητών που αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες, είναι  μέσα και πρακτικές φασιστικής έμπνευσης με άμεσο στόχο την διάχυση του φόβου σε μια ολόκληρη γενιά. Η εφαρμογή του τρομονόμου είναι προς παραδειγματισμό όσων αντιστέκονται, όσων συνεχίζουν να εξεγείρονται. Το κράτος εξοπλίζεται με ολοένα περισσότερα και πιο εξελιγμένα μέσα καταστολής, από παραγγελίες τόνων χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων, εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης του δημόσιου χώρου μέχρι την αναδιοργάνωση και εμπλουτισμό της νομοθεσίας με τρομονόμους και ιδιώνυμα. Εδώ και καιρό η κυριαρχία θωρακίζεται ενάντια στον «εσωτερικό» εχθρό ακολουθώντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής,  φοβούμενη τις βίαιες κοινωνικές αντιδράσεις, φροντίζοντας να επιδεικνύει την παρουσία της σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.

Την  αγριότητα της καταστολής την βιώνουμε και στα Χανιά ως πεδίο εφαρμογής του κρατικού δόγματος της μηδενικής ανοχής. Δεν ξεχνάμε την δολοφονία μαθητή μετά από καταδίωξη ομάδας ΔΙΑΣ, τους κρανοφόρους ασφαλίτες, τις φασιστικές – παρακρατικές επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους και αγωνιστές, τα χτυπήματα πορειών στο κέντρο των Χανίων και τις συλλήψεις διαδηλωτών. Ζώντας λοιπόν μέσα σε αυτό το πεδίο  της κοινωνικής σύγκρουσης δεν τρομοκρατούμαστε, οργιζόμαστε και αντιδρούμε. Επιλέγουμε με αξιοπρέπεια τον δρόμο της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης  και της αντίστασης. Για όλους τους παραπάνω λόγους προχωράμε σήμερα σε κατάληψη των γραφείων του μΠΑτΣΟΚ σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διωκόμενους μαθητές.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ
Αλληλέγγυοι/ες

κείμενο που μοιράστηκε στα Χανιά απο αλληλέγγυους και αλληλέγγυες το πρωί τις 9/12/10 περίπου 30-35 σύντροφοι κατέλαβαν τα γραφεία του ΜΠΑΤΣΟΚ στα χανιά, για περίπου 3 ώρες,  σε ένδειξη αλληλεγγύης στους μαθητές που δικάζονται στη Λάρισα με τρομονόμο. Υπήρχε μικροφωνική, κρεμάστηκαν πανό, μοιράζονταν αρκετά κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια.

φώτο απο την παρέμβαση

σχετική ενημέρωση απο το IMC Athens

Κατηγορίες
Κείμενα

Αυτοδιαχειζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης: Δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης πλήξης.

Το στέκι πολυτεχνείου κρήτης είναι ένας κοινωνικοπολιτικός αντιεξουσιαστικός/αυτοδιαχειριζόμενος χώρος που τελεί υπό κατάληψη από τις 21/11/2010. Προέκυψε από την ανάγκη ενός ελεύθερου χώρου έκφρασης, συνάντησης και επικοινωνίας ανθρώπων σε μια εποχή που οι κοινωνίες βασίζονται αποκλειστικά σε εξουσιαστικές δομές όπως το εκπαιδευτικό σύστημα, ο χρηματοπιστωτικός τομέας, το σωφρονιστικό σύστημα, η εκκλησία, τα ΜΜΕ. Σε μια κοινωνία που οι ανθρώπινες σχέσεις ανάγονται σε σχέσεις εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου: του καθηγητή στο φοιτητή, του δασκάλου στο μαθητή, του εργοδότη στον εργαζόμενο, του ντόπιου στο μετανάστη και πολλές ακόμα εκφάνσεις τους, θεωρούμε πως υπάρχει η ανάγκη για ένα αντίπαλο δέος με ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά από αυτά της εξουσίας. Η εξουσία για μας είναι συνυφασμένη με την έννοια της επιβολής, η οποία διαχέεται σε όλους τους τομείς της ζωής, από μια απλή αυταρχική συμπεριφορά έως και καταπιεστικές κοινωνικές πρακτικές. Η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, ο αποκλεισμός των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, η εκμετάλλευση και η ωμή βία που βιώνουν οι μετανάστες, ο καθορισμός των κοινωνικών ρόλων και της σεξουαλικότητας βάσει του φύλου και η υπερίσχυση του ενός στο άλλο, δεν μπορούν παρά να αποτελούν μορφές επιβολής.

Απέναντι σ’ αυτή την ασφυκτική κοινωνική πραγματικότητα, και ακούγοντας τις συνειδήσεις μας, αποφασίσαμε τη δημιουργία ενός ελεύθερου κοινωνικού χώρου, του οποίου ο τρόπος λειτουργίας είναι απαλλαγμένος από εξουσιαστικές σχέσεις που καταργούν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης. Η εξουσία που πηγάζει από ιεραρχικές δομές στο χώρο αυτό καταργείται έμπρακτα μέσω συλλογικών διαδικασιών. Τα μέλη της συνέλευσης έχουν την ίδια βαρύτητα λόγου και παραμερίζοντας τα έντονα “εγώ” συνδιαμορφώνουν και καταλήγουν σε μια κοινή συνισταμένη την οποία και στηρίζουν στην πράξη. Το κάθε άτομο που συμμετέχει γίνεται μέρος μιας ευρύτερης συλλογικότητας, αποβάλλοντας τις ατομικιστικές του τάσεις και αντιστρόφως η συλλογικότητα δεν καταπνίγει τη διαφορετικότητα του ατόμου, αλλά αντιθέτως ενθαρρύνει την ατομική έκφραση και δράση. Η αυτονομία του στεκιού έγκειται στην αυτοδιάθεση των ανθρώπων που συμμετέχουν. Η συνέλευση δεν “ακούει” τη γραμμή κάποιου κόμματος ή παράταξης και παράγει το δικό της ανεξάρτητο πολιτικό λόγο. Το στέκι επίσης λειτουργεί και ως ένας χώρος αντιπληροφόρησης ενάντια στη διαφθαρμένη, επιλεκτική και κατασταλτική πληροφόρηση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.

Το εγχείρημα του στεκιού είναι αυτοοργανωμένο. Αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα που προκύπτουν, αλλά και η χάραξη του πολιτικού λόγου, είναι υπόθεση όλων των μελών και όχι λίγων στους οποίους έχει ανατεθεί το καθήκον. Άλλωστε, η ανάθεση καθηκόντων οδηγεί στην απομόνωση και διαίρεση των ανθρώπων, όπως κάνει το καπιταλιστικό σύστημα. Οι ατομικές και ομαδικές πρωτοβουλίες που συμφωνούν με τις βασικές αρχές της κατάληψης είναι θεμιτές και είναι βασικό συστατικό επιβίωσης σε οποιοδήποτε αυτοοργανωμένο εγχείρημα.

Θεωρούμε πως οι γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις προσβάλλονται από την λογική του χρήματος και γι’ αυτό οι αντιεμπορευματικές αρχές είναι δεδομένες. Η σημερινή κοινωνία δυστυχώς επιβάλλει τη χρήση χρημάτων για την απόκτηση αγαθών, έτσι, επιλέγουμε οι ανάγκες του στεκιού να καλύπτονται από την προσωπική συνεισφορά του καθενός.

Η αντίθεση στην εξουσία δεν μένει μόνο στον πολιτικό τρόπο λειτουργίας του στεκιού, αλλά αποτελεί και ένα κοινωνικό πρόταγμα για την εξέλιξη των κοινωνιών. Θεωρούμε το στέκι ως ένα ανατρεπτικό κοινωνικό κύτταρο του οποίου η λογική λειτουργίας μπορεί να εφαρμοστεί σε ευρύτερα κοινωνικά σύνολα. Το στέκι είναι ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος όπου σκεπτόμαστε, λειτουργούμε και δρούμε πολιτικά. Μέσα του επιθυμούμε να έχουμε δραστηριότητες οι οποίες επιτρέπουν την έκφραση της δημιουργικότητας και βοηθούν στην ανάπτυξη των ατόμων σε ενεργές, αυτόβουλες και ελεύθερες προσωπικότητες. Το εγχείρημα του στεκιού είναι ανοιχτό σε οποιοδήποτε άτομο ή ομάδα θεωρεί ότι μπορεί να συμμετάσχει και να εκφραστεί μέσα από αυτό.

Για μία κοινωνία όπου θα αποφασίζουμε οι ίδιοι για τις ζωές μας χωρίς αφεντικά και δούλους, σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης

Το κείμενο μοιράστηκε στο Πολυτεχνείο Κρήτης τους πρώτους μήνες της λειτουργίας του στεκιού και
δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Δρόμου Απατρις (Τεύχος 12-Φεβρουάριος 2011)-http://apatris.info/