Αφίσα κάλεσμα για γλέντι οικονομικής ενίσχυσης για τους συλληφθέντες των γεγονότων της εκκένωσης της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο απο το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης και την συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι” – Απρίλης του 2011
Για τα γεγονότα σε σχέση με την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο
Στο Ηράκλειο εδώ και δύο χρόνια δραστηριοποιούνταν η κατάληψη του ΠΙΚΠΑ ως απάντηση στη ανάγκη να στεγαστούν καινούργιες ιδέες και εγχειρήματα που θα οργανώσουν την εναντίωση σε κάθε μορφή εξουσίας, αντιϊεραρχικά και αντιεμπορευματικά. Στον αντίποδα αυτών των αγώνων, με πρόσχημα την αξιοποίηση και εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας το υπουργείο υγείας , στο οποίο έχουν περιέλθει τα κτίρια του πρώην ΠΙΚΠΑ, πρωτοστατεί σε ένα κυνήγι των απελευθερωμένων και αυτοοργανωμένων χώρων. Η αρχή έγινε με την εισβολή τις μέρες των γιορτών στην Κατάληψη του Μαραγκοπούλειου(πρώην ΠΙΚΠΑ) στη Πάτρα, η οποία και ανακαταλήφθηκε τις επόμενες μέρες. Στις 16/2 το υπουργείο ενορχηστρώνει μια επέμβαση στην κατάληψη ΠΙΚΠΑ Ηρακλείου, που καταλήγει και στη σύλληψη ενός αλληλέγγυου. Η αλληλεγγύη και αντίσταση του κόσμου εκδηλώνεται το ίδιο βράδυ όπου και ξεσπούν συγκρούσεις και συλλαμβάνονται 4 αλληλέγγυοι. Στους δυο από τους συλληφθέντες αποδίδονται βαρύτατες κατασκευασμένες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίζουν έντονα το ενδεχόμενο της προφυλάκισης. Εκτός αυτών, και οι 4 κατηγορούνται (πάλι με μοναδικούς μάρτυρες ματατζήδες) με διάφορα «βαριά» πλημμελήματα. Εν τέλει, μετά από τη διαφωνία εισαγγελέα (που πρότεινε προφυλάκιση) και ανακριτή (που πρότεινε περιοριστικούς όρους: απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, παρουσία στους μπάτσους δυο φορές το μήνα και εγγυήσεις 20.000 ευρώ στον καθένα), όλοι οι συλληφθέντες αφέθηκαν τουλάχιστον προσωρινά ελεύθεροι. Στις δύο συλληφθείσες με πλημμελήματα επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι και 3.000 ευρώ εγγύηση στην καθεμία, ενώ τελικά, στις 24/02 το δικαστικό συμβούλιο υιοθέτησε την πρόταση του ανακριτή για τους κατηγορούμενους με κακουργήματα.
Το γεγονός ότι το καθεστώς στοχοποιεί τους χώρους που βάζουν τις βάσεις για την ύπαρξη ευρύτερων ζυμώσεων για μία άλλη αντίληψη που θα οδηγήσει στην ανατροπή του, φυσικά δεν είναι κάτι καινούργιο. Τέτοιες προσπάθειες έχουν γίνει και στο παρελθόν, εκτιμούμε όμως πως στο μέλλον αυτές θα ενταθούν παράλληλα με την ευρύτερη καταστολή που όλοι βιώνουμε. Καμία επίθεση στους ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους δεν θα πρέπει να μένει αναπάντητη.
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στο παρελθόν λόγω των συνθηκών, οι κατειλημμένοι χώροι και τα στέκια αποτελούν μέσα της επαναστατικής διαδικασίας που άτομα και συλλογικότητες αναπτύσσουν έντονη πολιτική δράση στην κατεύθυνση της κοινωνικής εξέγερσης. Οι καταλήψεις από χώρους αντίστασης μετατρέπονται σε δομές αυτοοργάνωσης των κοινωνικών αγώνων.
Σε μια εποχή που οι εξουσιαστές με την βοήθεια των Μ.Μ.Ε .και των κεφαλαιοκρατικών μηχανισμών θέλουν να ρίξουν το κοινωνικό σώμα σε βαθύ ύπνο και σε κωματώδη κατάσταση οι καταλήψεις και τα στέκια αποτελούν τα υγιή αντισώματα που αντιδρούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες. Οι χώροι αυτοί στην ουσία, δεν είναι οι τοίχοι και τα κτίρια, είναι οι άνθρωποι που αποφασίζουν να δράσουν αυτόνομα, να αναπτύξουν σχέσεις αλληλεγγύης, συντροφικότητας και αλληλοβοήθειας.
Οι καταλήψεις σε άδεια κτήρια, σε σχολές και οπουδήποτε αλλού είναι αναπόσπαστο κομμάτι, πραγματικότητα και παρακαταθήκη των κοινωνικών αγώνων εδώ και δεκαετίες. Συνιστούν μια αποφασιστική επιλογή ενάντια στη σήψη και την υποταγή του σύγχρονου κόσμου. Συμβάλλουν στο ρίζωμα των αγώνων στην τοπική κοινωνία με ανοιχτές διαδικασίες μέσα από χώρους που αναπτύσσονται ανησυχίες, προβληματισμοί, τρόποι σκέψης και δράσης. Ταυτόχρονα βγαίνουν στην πόλη και στις γειτονιές μεταφέροντας τους στην κοινωνία. Σε πόλεις που μοιάζουν με φυλακές πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τις καταλήψεις σαν κοιτίδες ελευθερίας που προάγουν έναν άλλο τρόπο ζωής μέσα από την συλλογικότητα, την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Επειδή είναι τόσο σημαντικός ο ρόλος των καταλήψεων για τους κοινωνικούς αγώνες δεν θα πρέπει να απομονώνονται από την κοινωνία στην οποία βρίσκονται αλλά να αντλούν δυνάμεις από αυτήν και να αγωνίζονται ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και κάθε μορφής εξουσία.
Βλέποντας τους συντρόφους μας να διώκονται με φυλακίσεις, προφυλακίσεις, εγγυήσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ και τα λαμόγια των σκανδάλων SIEMENS, Βατοπεδίου κ.α. να μένουν ατιμώρητοι από την δικαιοσύνη τους, αφενός βλέπουμε όλη την έκταση της σαπίλας του σύγχρονου πολιτικού συστήματος, και αφετέρου παρακολουθούμε την προσπάθεια του κράτους να καταστείλει κάθε μορφή κοινωνικού αγώνα με συνεχείς και εξοντωτικές διώξεις σε ανθρώπους που αντιστέκονται, με την ποινικοποίηση κινημάτων ανυπακοής (Δεν Πληρώνω), την καταστολή (Κερατέα, Πανελλαδικές Απεργίες), την κατασυκοφάντηση και εξευτελισμό των αγωνιζομένων (απεργία πείνας 300 μεταναστών εργατών) και την τρομοϋστερία και το τσίρκο των διώξεων (Φαίη Μέγιερ). Θα συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο και πόσο μάλλον διωκόμενο άνθρωπο.
Δεν μένουμε παθητικοί θεατές αλλά οργανωνόμαστε, αντιστεκόμαστε, καταλαμβάνουμε, διαδηλώνουμε και αγωνιζόμαστε με κάθε τρόπο ενάντια σε οποιαδήποτε κοινωνική, οικονομική και πολιτική εξουσία. “Από τα κάτω”, αδιαμεσολάβητα, αντιεμπορευματικά, ενάντια στην εκμετάλλευση, με οριζόντιες οργανωτικές δομές, οι καταλήψεις επανακτούν τον χαμένο χώρο και χρόνο από τις ζωές μας.
· – Τριημέρο αλληλεγγύης 1-3 Απρίλη 2011 (πορεία, συναυλία, συζήτηση) στους 4 συλληφθέντες και στον σύντροφο που διώκεται για τη κατάληψη του ΠΙΚΠΑ. Στις τις 2 Απρίλη 2011 στο Ηράκλειο πανελλαδική πορεία αλληλεγγύης ενάντια στη καταστολή και αστυνομοκρατία.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης
κείμενο απο το ΑΣΚΠ για την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο που μοιράστηκε στο Πολυτεχνείο Κρήτης και στην πόλη των Χανίων τον Μάρτη του 2011
Την παρασκευή 11/2 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στους μετανάστες απεργούς πείνας, στην πλατεία της Αγοράς, από τη συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες. Από τις 18:00 και για δύο ώρες μοιραζόταν και διαβαζόταν το κείμενο της συνέλευσης, ενώ υπήρχε και αναρτημένο πανό.
Το σάββατο 12/2 πραγματοποίηθηκε πορεία με συγκέντρωση στις 12:00 στην πλατεία της Αγοράς. Στην πορεία, εκτός από τη συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες, καλούσαν ο σύλλογος φοιτητών Π.Κ, σύλλογος μεταπτυχικών, στέκι μεταναστών και άλλες αριστερές συλλογικότητες και οργανώσεις. Επίσης υπήρχε και μπλοκ από μετανάστες. Η πορεία με περίπου 230 διαδηλωτές κατευθύνθηκε προς τις γειτονιές της Νέας Χώρας.
Κατά τη διάρκεια της πορείας μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα διαφόρων πολιτικών συλλογικοτήτων σε περαστικούς, πόρτα-πόρτα και σε αμάξια, ενώ γράφτηκαν και αρκετά συνθήματα με σπρέυ. Ο κόσμος γενικά ζητούσε να πάρει κείμενα, ενώ δεν έλειψαν και οι κλασικοί «περίεργοι». Σε μια περίπτωση περαστικός που πήγε να απωθήσει συντρόφισσα που μοίραζε κείμενα, πήρε την απάντηση που του άξιζε. Πίσω από την πορεία ακολουθούσαν αστυνομικές δυναμεις με ασφαλίτες. Η πορεία αφότου διέσχισε στενά της γειτονιάς, επέστρεψε προς το κέντρο περνώντας από το δημαρχείο, όπου ήταν παρατεταγμένη διμοιρία. Η πορεία κατέληξε στην πλατεία της Σπλάντζιας.
Όλη τη βδομάδα πριν την πορεία κολλήθηκαν περίπου 1.000 αφίσες και μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα στο κέντρο και στις γειτονιές της Χαλέπας, του Άνω-Κάτω Κουμ Καπί, των Παχιανών και της Νέας Χώρας.
ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΦΑΝΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ
«Παρασκευή 15.00 έγινε η απαγωγή μου, την ώρα που έβγαινα από το σπίτι να πάω στο φροντιστήριο όπου διδάσκω. Τουλάχιστον δέκα άτομα με κουκούλες, αφού μου φόρεσαν κι εμένα κουκούλα, με πήγαν στον 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. χωρίς να μου πουν ούτε μια λέξη. Εκεί αφού με ανέκριναν έξι άτομα, μου έδειξαν μια φωτογραφία όπου βρισκόμουν εγώ και ο φίλος και σύντροφος Χρήστος Πολίτης. Με ρώτησαν αν τον γνωρίζω και μόλις τους απάντησα θετικά, ότι είναι ένας ακόμη που έχετε στείλει φυλακή άδικα, ο επικεφαλής διέταξε βαρύγδουπα «κανονικά, πάμε τις διαδικασίες».»
Φαίη Μέγιερ
Στις 14/01/11 συλλαμβάνεται η Φαίη Μέγιερ από τους τρομοκράτες της αντιτρομοκρατικής. Την προηγούμενη μέρα συλλαμβάνουν 4 άτομα του αναρχικού χώρου για τα οποία εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για εμπρηστική ενέργεια που είχε πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια τα δαιμόνια μυαλά της αντιτρομοκρατικής συνδέουν τη Φαίη και τα άλλα 4 άτομα με ανύπαρκτη τρομοκρατική οργάνωση. Το κατηγορητήριο στήνεται αυτόματα στα εργαστήρια της αστυνομίας με μόνο στοιχείο τη φιλική της σχέση με έναν από τους συλληφθέντες.
Παράλληλα η αστυνομία δίνει τη σκυτάλη στα ΜΜΕ δημιουργώντας ένα όργιο παραπληροφόρησης με στόχο την «τηλε»καταδίκη των συλληφθέντων πριν ακόμα γίνουν γνωστές οι κατηγορίες που τους αποδίδονταν. Το σενάριο των μπάτσων παρουσιάζει τη Φαίη σαν κόρη μελών της Ε.Ο RAF που έδρασε στη Γερμανία. Το σενάριο φάνταζε ωραίο στα μυαλά των αξιωματικών της «αντιτρομοκρατικής», όπως άλλωστε και στα μυαλά των δημοσιοκάφρων που το αναπαράγουν αυτούσιο. Το σενάριο αυτό αποδείχθηκε εντελώς ηλίθιο όταν ο υποτιθέμενος νεκρός από πιστολίδι με μπάτσους πατέρας της Φαίης βρέθηκε με σάρκα και οστά να ζει στη Γερμανία. Καθώς και η μητέρα της από μέλος της RAF για την οποία εκρεμμούσε διεθνές ένταλμα σύλληψης, αποδεικνύεται ότι το μόνο κοινό στοιχείο που έχει με την RAF είναι απλά μια συνωνυμία. Το καθεστώς , οι μηχανισμοί του και τα παπαγαλάκια τους ξεγυμνώθηκαν επιβεβαιώνοντας ότι το «η αστυνομία σας μιλάει μέσα από τα δελτία των ειδήσεων» δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αφού και οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι: «Εμείς απλά αναπαράγουμε ότι μας λέει η αστυνομία».
Η υπόθεση της Φαίη δε διαφέρει από άλλες υποθέσεις στην ουσία της. Η στρατηγική τους είναι ίδια και έχει εφαρμοστεί σε αρκετούς αγωνιστές. Πολλοί έχουν συρθεί σε δίκες, πολλοί έχουν φυλακιστεί με στοιχεία που κατασκευάζονται στα εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ και διοχετεύονται στα ΜΜΕ. Η Φαίη δεν διώκεται απλά λόγω των φιλικών της σχέσεων, διώκεται κυρίως λόγω της δράσης της ως αναρχική. Το καθεστώς θέλει να «βγάλει από τη μέση» αυτούς που αντιστέκονται, αυτούς που με πράξεις και λόγο βρίσκονται απέναντι στις επιλογές του. Η καταστολή και η κατασυκοφάντηση του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου έχει ενταθεί λόγω της θέσης που έχει πάρει απέναντι στο υπάρχον, ειδικά μετά το Δεκέμβρη του ’08, που ολοένα και περισσότερα κομμάτια του, επιλέγουν να επιτεθούν με όλα τα μέσα. Τα τελευταία χρόνια οι ιδέες και οι πρακτικές αυτές διοχετεύονται και σε άλλα κοινωνικά κομμάτια που επιλέγουν δίκαια να επιτεθούν στο ανθρωποφάγο κράτος και τους θεσμούς του. Άμεσο είναι το παράδειγμα του αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, της Λευκίμμης και άλλων περιπτώσεων όπου υιοθετήθηκαν πρακτικές κοινωνικής αντιβίας, οι απεργίες της 5ης Μάη και 15ης Δεκέμβρη, καθώς και οι δράσεις ενάντια στα διόδια και την αύξηση του εισιτηρίου στα ΜΜΜ, οι οποίες οργανώθηκαν με βάση ακηδεμόνευτες και αδιαμεσολάβητες λογικές. Έτσι τα όρια της καταστολής δεν περικλείουν μόνο τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και οποιονδήποτε άλλο αποφασίσει να πάρει θέση μάχης απέναντι στις κρατικές επιλογές. Το παραπάνω έρχεται να μας θυμίσει και η αναβάθμιση του κρατικού οπλοστασίου (βλέπε καινούργιο τρομονόμο, χρήση καμερών).
Για μας το ζήτημα της καταστολής τοποθετείται ακριβώς σε σχέση με τη θέση μάχης που παίρνει ο καθένας. Αυτή μας η θέση απεμπλέκει το ζήτημα της καταστολής και της αλληλεγγύης από τις έννοιες «αθώος» ή «ένοχος» της δικαιοσύνης του καθεστώτος. Σε καμία περίπτωση δεν πέφτουμε στην παγίδα να υπογράψουμε χαρτί πολιτικών φρονημάτων. Οι πολιτικοί κρατούμενοι υφίστανται την ομηρία του κράτους ακριβώς για τη θέση που έχουν λάβει στον κοινωνικό πόλεμο. Είτε έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τις πράξεις τους, είτε βρίσκονται αιχμάλωτοι μέσω κατασκευασμένων κατηγορητηρίων, η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη, μακριά από διαχωρισμούς και αφορισμούς.
Η Φαίη τις επόμενες μέρες πρόκειται να περάσει από συμβούλιο που θα αποφασίσει την προφυλάκισή της ή όχι.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΦΑΙΗ ΜΕΓΙΕΡ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Αναρχικοί-ές, αντιεξουσιαστές-ριες για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους
Χανιά Φλεβάρης 2011
και η αφίσα που κολλήθηκε στους δρόμους των Χανίων
αφίσα για πορεία αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες στις 12/2/11 στα Χανιά απο την Συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες.
το κείμενο που μοιράστηκε
300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΖΩΗ…
Στις 25 Γενάρη 300 μετανάστες, αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκινούν με δική τους απόφαση απεργία πείνας. Κύρια αιτήματά τους είναι “η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ίσα πολιτικά, κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζόμενους και εργαζόμενες”. Επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τα σώματά τους ως ύστατο μέσο αγώνα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή. Οι 250 από αυτούς εγκαθίστανται σε υπό ανακαίνιση και χωρίς καμία εκπαιδευτική ή διοικητική λειτουργία κτίριο της Νομικής στην Αθήνα και 50 στο Εργατικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη.
Από την πρώτη μέρα η απεργία πείνας βάλλεται με κάθε τρόπο. Κυβερνητικοί παράγοντες, κόμματα, πανεπιστημιακοί, και φυσικά τα ΜΜΕ σχηματίζουν ένα ενιαίο μέτωπο συκοφαντώντας και λασπολογώντας, σε μια προσπάθεια απομόνωσης του αγώνα των μεταναστών, ως κεντρική πολιτική επιλογή. Παράλληλα, αποσιωπώντας την ίδια την απεργία πείνας και τα αιτήματά της, επιτίθενται στην κοινωνική κατάκτηση του ασύλου, δράττοντας έτσι την ευκαιρία να επαναφέρουν το ζήτημα της κατάργησής του, ως ένα πεδίο από το οποίο αναπτύσσονται αγώνες.
Την τρίτη μέρα της απεργίας πείνας πρυτανικές αρχές δίνουν την εντολή για άρση ασύλου. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, δυνάμεις από όλα τα σώματα της αστυνομίας,επιβάλλουν μια χουντικού τύπου απαγόρευση κυκλοφορίας στο κέντρο της Αθήνας και περικυκλώνουν ασφυκτικά το κτίριο της Νομικής. Άμεσα, χιλιάδες αλληλέγγυοι συγκεντρώνονται στην ευρύτερη περιοχή της Νομικής, ενώ δράσεις, συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις της επαρχίας (Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Πάτρα, Γιάννενα, Μυτιλήνη, Βόλος, Θεσσαλονίκη και αλλού). Υπό την απειλή αστυνομικής εισβολής πραγματοποιούνται διαπραγματεύσεις μέχρι αργά τη νύχτα, όταν οι μετανάστες τελικά αναγκάζονται να αποχωρήσουν και να εγκατασταθούν σε άλλο κτίριο. Ένα κτίριο που δεν παραχωρείται, όπως προσπάθησαν να παρουσιάσουν τα media, αλλά χρησιμοποιείται επί πληρωμή. Δεν πληρεί ούτε καν τις βασικές προϋποθέσεις, αφού ο «φιλάνθρωπος» ιδιοκτήτης αρνείται να ανοίξει τους υπόλοιπους ορόφους με αποτέλεσμα οι μισοί απεργοί να κοιμούνται στο προαύλιο, στοιβαγμένοι σε σκηνές υπό βροχή. Παράλληλα, ο Ραγκούσης δίνει με περίσσιο θράσος τελεσίγραφο 15 ημερών (λήγει στις 11/2) στους μετανάστες για την αποχώρησή τους από το κτίριο. Δηλώνει ότι στην αντίθετη περίπτωση θα εκκενωθεί το κτίριο με επέμβαση της αστυνομίας και οι απεργοί πείνας θα απελαθούν. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, οι μετανάστες εμμένουν στην αξιοπρεπή επιλογή τους για συνέχιση του αγώνα.
Στα Χανιά ειδικότερα στις 27/1, πραγματοποιείται αυθόρμητη πορεία περίπου 250 ατόμων στο κέντρο της πόλης, η οποία σταμάτησε για κάποια ώρα στο δημαρχείο. Εκεί, δυνάμεις των ΜΑΤ και ασφαλίτες με κράνη επιτίθενται απρόκλητα στους διαδηλωτές με δακρυγόνα-ασφυξιογόνα, ξύλο και πέτρες, καθιστώντας σαφή την ολοένα αυξανόμενη καταστολή στην πόλη απέναντι σε όσους επιλέγουν να αντιστέκονται. Ως απάντηση, την επόμενη μέρα πραγματοποιείται νέα πορεία στις γειτονιές του Άνω και Κάτω Κουμ Καπί.
Συνεχίζοντας την τακτική της αδιαλλαξίας, του εκφοβισμού και της καταστολής, οι διαχειριστές της εξουσίας επιλέγουν να οξύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Στις 31/1 ο εισαγγελέας καλεί 5 αλληλέγγυους να καταθέσουν ως ύποπτοι για τις κατηγορίες της «παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών», της «διατάραξης οικιακής ειρήνης» και της «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας». Παράλληλα, το υπουργείο εσωτερικών εκδικητικά καταργεί υπουργική απόφαση μέσω της οποίας είχαν νομιμοποιηθεί, για λόγους υγείας, οι 15μετανάστες απεργοί πείνας στα Χανιά το 2008. Τέλος, το Σαββατοκύριακο 5-6/2, δυνάμεις των ΜΑΤ περικυκλώνουν το πολυτεχνείο και την ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα, απαγορεύουν την είσοδο σε οποιονδήποτε, σε μια προσπάθεια να καταργηθεί το άσυλο στην πράξη. Οι παραπάνω κινήσεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Είναι σαφές πως η κυριαρχία αναγνωρίζει και υπολογίζει όσο ποτέ άλλοτε αυτούς που αγωνίζονται. Επιχειρεί να αποτρέψει κάθε έκφραση κοινωνικής αντίστασης, να ποινικοποιήσει την ίδια την αλληλεγγύη, καταργώντας ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων (άσυλο, εργασιακά δικαιώματα).
Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Δυτικών κρατών, αλλά και τα απολυταρχικά καθεστώτα σε περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και των Βαλκανίων, η φτώχεια και η εξαθλίωση, είναι που δημιουργούν με βίαιο τρόπο τα μεταναστευτικά ρεύματα. Οι μετανάστες, ως φτηνά εργατικά χέρια, γίνονται αντικείμενο μιας άγριας εκμετάλλευσης και αποτελούν την πρώτη ύλη για τους αδηφάγους μηχανισμούς “ανάπτυξης” των ευρωπαϊκών κρατών. Όταν η “ανάπτυξη” δίνει τη θέση της στην εποχή της “οικονομικής” κρίσης έρχεται η ώρα των μαζικών απελάσεων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των φραχτών και της “εταιρείας” συνοριοφυλάκων των μισθοφόρων της Frontex. Τα οράματα της “αειφόρου ανάπτυξης” και της υλικής ευμάρειας αντικαθίστανται από τη σωτηρία της πατρίδας και του έθνους, την ένταση του ρατσιστικού λόγου και την υιοθέτηση φασιστικών πρακτικών.
Το κράτος, με την καθοριστική συμβολή των ΜΜΕ, επιλέγει να διαχειριστεί μια από τις πολλές εστίες κοινωνικής έντασης. Ταυτόχρονα προσπαθεί να μεταθέσει το δημόσιο διάλογο, από τα ζητήματα της κρίσης σε αυτό της μετανάστευσης, στοχοποιώντας του μετανάστες ως τη ρίζα του προβλήματος. Μέσα από μια μακροχρόνια προσπάθεια ενίσχυσης του εθνικού φρονήματος και αβανταρίσματος των φασιστικών συμμοριών υπό το μανδύα των “αγανακτισμένων” πολιτών, τα ΜΜΕ αναπαράγουν και προωθούν εμετικές και ρατσιστικές ιδεοληψίες. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, 300 μετανάστες επιλέγουν να βγουν απ’ την αφάνεια και να αγωνιστούν, προτάσσοντας τα ίδια τους τα σώματα, για μια αξιοπρεπή ζωή. Η ίδια η πρακτική της απεργίας πείνας, το γεγονός ότι ένα από τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας επιλέγει να αντισταθεί με τόσο δυναμικό και μαζικό τρόπο, καθώς και ο φόβος να αναζωπυρωθούν ήδη υπάρχουσες εστίες αγώνα (αφγανοί στα προπύλαια, ιρανοί-παλαιστίνιοι στο πολυτεχνείο) και να δημιουργηθούν νέες, είναι που κάνει την επίθεση και την προπαγάνδα τόσο λυσσαλέα. Πόσο μάλλον όταν η επιδίωξη της νομιμοποίησης χωρίς προϋποθέσεις, αμφισβητεί την κεντρική πολιτική του κράτους απέναντι στην μετανάστευση.
Ενάντια στα κηρύγματα του μίσους και του ρατσισμού, αψηφώντας τους εκφοβισμούς των «από πάνω» αντιτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Μπροστά στην κοινή συνθήκη της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης να αναπτύξουμε κοινούς αγώνες, ενάντια σε φυλετικούς, εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Στεκόμαστε δίπλα στους αγωνιζόμενους μετανάστες που παλεύουν για αξιοπρέπεια και ζωή.
…ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/2 στην Πλατεία της ΑΓΟΡΑΣ στις 12:00
συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες
Χανιά, Φλεβάρης 2011
αφίσα – κάλεσμα την πέμπτη Πεμπτη 3/2/11 για συγκέντρωση – Πορεία αλληλεγγυής στους μετανάστες απεργούς πείναςαπό την συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες.
