Κατηγορίες
Uncategorized Τοπικά νέα

Των μαθητών οι δίκες ,να γίνουν του κράτους καταδίκες.

Των μαθητών οι δίκες ,να γίνουν του κράτους καταδίκες.

Σήμερα 9 Δεκέμβρη 2010, δικάζονται στο τριμελές δικαστήριο ανηλίκων Λάρισας 11 μαθητές/ριες, με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος και με ενεργοποιημένες τις διατάξεις του  τρομονόμου, για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Τότε με αφορμή την κρατική δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου από τους ειδικούς φρουρούς  Ε.Κορκωνέα , Β.Σαραλιώτη, ένα κύμα ήδη συσσωρευμένης κοινωνικής οργής ξέσπασε σε όλη την χώρα. Χιλιάδες μαθητών, μεταναστών, ανέργων, φοιτητών και  εργαζομένων εκφράζονται  μέσα από πορείες,  εκτεταμένες συγκρούσεις  με την αστυνομία, επιθέσεις σε τράπεζες, καταλήψεις σε δημόσια κτίρια και παρεμβάσεις σε Μ.Μ.Ε. και άλλες δράσεις. Η απάντηση του κράτους για να επαναφέρει την “κοινωνική ειρήνη” ήταν άμεση με τόνους χημικών, άγριους ξυλοδαρμούς, συλλήψεις στο σωρό και κατασυκοφάντηση των εξεγερμένων από τα Μ.Μ.Ε. σε αγαστή συνεργασία πάντα με παρακρατικούς μηχανισμούς.

Μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας στη Λάρισα, τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου συλλαμβάνονται 19 άτομα. Οι συλληφθέντες κρατούνται στην ασφάλεια, ξυλοκοπούνται, ενώ τους στερείται η επικοινωνία με δικηγόρο και με τους οικείους τους, μέχρις ότου «φτιαχτούν» οι καταθέσεις των αστυνομικών και οι διευθυντές των τραπεζών καταγράψουν τις ζημιές (οι παραπάνω είναι οι μάρτυρες κατηγορίας).Την βρώμικη δουλειά των μπάτσων συνεχίζει και ενισχύει η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας, μετατρέποντας το κατηγορητήριο σε συλλογικό, δηλαδή όλοι κατηγορούνται για τις ίδιες πράξεις, χωρίς να εξατομικεύονται οι κατηγορίες. Οι 8 ενήλικοι ,εκ των οποίων οι 4 έχουν προφυλακιστεί για μήνες, παραπέμπονται στο Συμβούλιο Εφετών το οποίο βλέποντας το οφθαλμοφανές παράλογο και αστήριχτο της υπόθεσης, τους παραπέμπει με κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος. Όμως οι ανήλικοι «συγκατηγορούμενοί» τους  παραμένουν με τις κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος βάσει τρομονόμου (παρ. 1) σύμφωνα με ένα ανυπόστατο κατηγορητήριο το οποίο χαρακτηριστικά αναφέρεται σε σύσταση  τρομοκρατικής οργάνωσης.  Έτσι κατηγορούνται ότι συγκρότησαν «διαρκή και δομημένη ομάδα (…), η οποία λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση, με κατανεμημένους ρόλους (…) και επιδίωκε τη διάπραξη εμπρησμών και άλλων κακουργημάτων»!!!  Είναι η πρώτη φορά που ο αντιτρομοκρατικός νόμος ενεργοποιείται για να καταστείλει ένα κίνημα.

Η λυσσαλέα επίθεση του κράτους με όλα τα μέσα, βάζοντας στο στόχαστρό της ακόμα και ανήλικους μαθητές, έρχεται να επιβεβαιώσει πως στο ξέσπασμα μιας κοινωνικής εξέγερσης,  οι εξουσιαστές  προσπαθούν να καταστείλουν και να τρομοκρατήσουν τους εξεγερμένους με κάθε όπλο που διαθέτουν. Ειδικότερα σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης,  όπως σε αυτούς που ζούμε, οι διώξεις μαθητών που αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες, είναι  μέσα και πρακτικές φασιστικής έμπνευσης με άμεσο στόχο την διάχυση του φόβου σε μια ολόκληρη γενιά. Η εφαρμογή του τρομονόμου είναι προς παραδειγματισμό όσων αντιστέκονται, όσων συνεχίζουν να εξεγείρονται. Το κράτος εξοπλίζεται με ολοένα περισσότερα και πιο εξελιγμένα μέσα καταστολής, από παραγγελίες τόνων χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων, εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης του δημόσιου χώρου μέχρι την αναδιοργάνωση και εμπλουτισμό της νομοθεσίας με τρομονόμους και ιδιώνυμα. Εδώ και καιρό η κυριαρχία θωρακίζεται ενάντια στον «εσωτερικό» εχθρό ακολουθώντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής,  φοβούμενη τις βίαιες κοινωνικές αντιδράσεις, φροντίζοντας να επιδεικνύει την παρουσία της σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.

Την  αγριότητα της καταστολής την βιώνουμε και στα Χανιά ως πεδίο εφαρμογής του κρατικού δόγματος της μηδενικής ανοχής. Δεν ξεχνάμε την δολοφονία μαθητή μετά από καταδίωξη ομάδας ΔΙΑΣ, τους κρανοφόρους ασφαλίτες, τις φασιστικές – παρακρατικές επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους και αγωνιστές, τα χτυπήματα πορειών στο κέντρο των Χανίων και τις συλλήψεις διαδηλωτών. Ζώντας λοιπόν μέσα σε αυτό το πεδίο  της κοινωνικής σύγκρουσης δεν τρομοκρατούμαστε, οργιζόμαστε και αντιδρούμε. Επιλέγουμε με αξιοπρέπεια τον δρόμο της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης  και της αντίστασης. Για όλους τους παραπάνω λόγους προχωράμε σήμερα σε κατάληψη των γραφείων του μΠΑτΣΟΚ σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διωκόμενους μαθητές.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ
Αλληλέγγυοι/ες

κείμενο που μοιράστηκε στα Χανιά απο αλληλέγγυους και αλληλέγγυες το πρωί τις 9/12/10 περίπου 30-35 σύντροφοι κατέλαβαν τα γραφεία του ΜΠΑΤΣΟΚ στα χανιά, για περίπου 3 ώρες,  σε ένδειξη αλληλεγγύης στους μαθητές που δικάζονται στη Λάρισα με τρομονόμο. Υπήρχε μικροφωνική, κρεμάστηκαν πανό, μοιράζονταν αρκετά κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια.

φώτο απο την παρέμβαση

σχετική ενημέρωση απο το IMC Athens

Κατηγορίες
Κείμενα

Αυτοδιαχειζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης: Δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης πλήξης.

Το στέκι πολυτεχνείου κρήτης είναι ένας κοινωνικοπολιτικός αντιεξουσιαστικός/αυτοδιαχειριζόμενος χώρος που τελεί υπό κατάληψη από τις 21/11/2010. Προέκυψε από την ανάγκη ενός ελεύθερου χώρου έκφρασης, συνάντησης και επικοινωνίας ανθρώπων σε μια εποχή που οι κοινωνίες βασίζονται αποκλειστικά σε εξουσιαστικές δομές όπως το εκπαιδευτικό σύστημα, ο χρηματοπιστωτικός τομέας, το σωφρονιστικό σύστημα, η εκκλησία, τα ΜΜΕ. Σε μια κοινωνία που οι ανθρώπινες σχέσεις ανάγονται σε σχέσεις εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου: του καθηγητή στο φοιτητή, του δασκάλου στο μαθητή, του εργοδότη στον εργαζόμενο, του ντόπιου στο μετανάστη και πολλές ακόμα εκφάνσεις τους, θεωρούμε πως υπάρχει η ανάγκη για ένα αντίπαλο δέος με ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά από αυτά της εξουσίας. Η εξουσία για μας είναι συνυφασμένη με την έννοια της επιβολής, η οποία διαχέεται σε όλους τους τομείς της ζωής, από μια απλή αυταρχική συμπεριφορά έως και καταπιεστικές κοινωνικές πρακτικές. Η περιθωριοποίηση του διαφορετικού, ο αποκλεισμός των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, η εκμετάλλευση και η ωμή βία που βιώνουν οι μετανάστες, ο καθορισμός των κοινωνικών ρόλων και της σεξουαλικότητας βάσει του φύλου και η υπερίσχυση του ενός στο άλλο, δεν μπορούν παρά να αποτελούν μορφές επιβολής.

Απέναντι σ’ αυτή την ασφυκτική κοινωνική πραγματικότητα, και ακούγοντας τις συνειδήσεις μας, αποφασίσαμε τη δημιουργία ενός ελεύθερου κοινωνικού χώρου, του οποίου ο τρόπος λειτουργίας είναι απαλλαγμένος από εξουσιαστικές σχέσεις που καταργούν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης. Η εξουσία που πηγάζει από ιεραρχικές δομές στο χώρο αυτό καταργείται έμπρακτα μέσω συλλογικών διαδικασιών. Τα μέλη της συνέλευσης έχουν την ίδια βαρύτητα λόγου και παραμερίζοντας τα έντονα “εγώ” συνδιαμορφώνουν και καταλήγουν σε μια κοινή συνισταμένη την οποία και στηρίζουν στην πράξη. Το κάθε άτομο που συμμετέχει γίνεται μέρος μιας ευρύτερης συλλογικότητας, αποβάλλοντας τις ατομικιστικές του τάσεις και αντιστρόφως η συλλογικότητα δεν καταπνίγει τη διαφορετικότητα του ατόμου, αλλά αντιθέτως ενθαρρύνει την ατομική έκφραση και δράση. Η αυτονομία του στεκιού έγκειται στην αυτοδιάθεση των ανθρώπων που συμμετέχουν. Η συνέλευση δεν “ακούει” τη γραμμή κάποιου κόμματος ή παράταξης και παράγει το δικό της ανεξάρτητο πολιτικό λόγο. Το στέκι επίσης λειτουργεί και ως ένας χώρος αντιπληροφόρησης ενάντια στη διαφθαρμένη, επιλεκτική και κατασταλτική πληροφόρηση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.

Το εγχείρημα του στεκιού είναι αυτοοργανωμένο. Αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα που προκύπτουν, αλλά και η χάραξη του πολιτικού λόγου, είναι υπόθεση όλων των μελών και όχι λίγων στους οποίους έχει ανατεθεί το καθήκον. Άλλωστε, η ανάθεση καθηκόντων οδηγεί στην απομόνωση και διαίρεση των ανθρώπων, όπως κάνει το καπιταλιστικό σύστημα. Οι ατομικές και ομαδικές πρωτοβουλίες που συμφωνούν με τις βασικές αρχές της κατάληψης είναι θεμιτές και είναι βασικό συστατικό επιβίωσης σε οποιοδήποτε αυτοοργανωμένο εγχείρημα.

Θεωρούμε πως οι γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις προσβάλλονται από την λογική του χρήματος και γι’ αυτό οι αντιεμπορευματικές αρχές είναι δεδομένες. Η σημερινή κοινωνία δυστυχώς επιβάλλει τη χρήση χρημάτων για την απόκτηση αγαθών, έτσι, επιλέγουμε οι ανάγκες του στεκιού να καλύπτονται από την προσωπική συνεισφορά του καθενός.

Η αντίθεση στην εξουσία δεν μένει μόνο στον πολιτικό τρόπο λειτουργίας του στεκιού, αλλά αποτελεί και ένα κοινωνικό πρόταγμα για την εξέλιξη των κοινωνιών. Θεωρούμε το στέκι ως ένα ανατρεπτικό κοινωνικό κύτταρο του οποίου η λογική λειτουργίας μπορεί να εφαρμοστεί σε ευρύτερα κοινωνικά σύνολα. Το στέκι είναι ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος όπου σκεπτόμαστε, λειτουργούμε και δρούμε πολιτικά. Μέσα του επιθυμούμε να έχουμε δραστηριότητες οι οποίες επιτρέπουν την έκφραση της δημιουργικότητας και βοηθούν στην ανάπτυξη των ατόμων σε ενεργές, αυτόβουλες και ελεύθερες προσωπικότητες. Το εγχείρημα του στεκιού είναι ανοιχτό σε οποιοδήποτε άτομο ή ομάδα θεωρεί ότι μπορεί να συμμετάσχει και να εκφραστεί μέσα από αυτό.

Για μία κοινωνία όπου θα αποφασίζουμε οι ίδιοι για τις ζωές μας χωρίς αφεντικά και δούλους, σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης

Το κείμενο μοιράστηκε στο Πολυτεχνείο Κρήτης τους πρώτους μήνες της λειτουργίας του στεκιού και
δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Δρόμου Απατρις (Τεύχος 12-Φεβρουάριος 2011)-http://apatris.info/